Rozważania na temat fragmentów Pisma Świętego. Wpisy ukazują się nieregularnie.
Nazwa działu ma pokazywać dwa aspekty mojej modlitwy Pismem Świętym. Po pierwsze – chodzi o to, żeby pozostać w kontakcie z Bogiem przez kontakt z Jego Słowem, które jest żywe i skuteczne (Hbr 4, 12).
Po drugie – jest to nawiązanie do walki w kontakcie, czyli walki wręcz, szczególnie pod kątem walki w pomieszczeniach. Walki, w której często w ruch idzie nóż szturmowy lub broń krótka. Chciałbym, żeby Słowo Boże, które jest skuteczne jak miecz (znowu Hbr 4, 12) było moją bronią do walki w kontakcie w konfliktach codzienności. I w tym dziale chcę Cię zachęcić do takiego samego podejścia.
Jeśli nie zaznaczyłem inaczej, wszystkie fragmenty z Pisma Świętego są cytatami z Biblii Tysiąclecia Wydawnictwa Pallotinum.
Często pisałem na blogu o sukcesie. Nierzadko pojawiał się też temat wielkich misji i zmiany świata. I pod tym wszystkim podpisuję się obiema rękami – głęboko wierzę, że właśnie do takich rzeczy powołuje nas Bóg. Ale odkrycie powołania to dopiero początek. Przydałoby się też zacząć je realizować. I tutaj z pomocą przyszedł mi psalm 131. Pieśń stopni. Psalm Dawida. Panie, moje serce się nie pyszni…
Wczoraj świętowaliśmy Niedzielę Miłosierdzia Bożego. Miłosierdzia, które od w naszych czasach jest taką oczywistą i naturalną perspektywą postrzegania Boga. I to, że niecałe sto lat temu Bóg przez świętą Faustynę nam o tym przypomniał było bardzo ważne, bo On taki JEST. Ale wydaje mi się, że w naszym myśleniu o Miłosiernym Ojcu zatraciliśmy pewną rzecz. To, że Miłosierdzie jest obciachowe.
Ten wpis miał mieć tytuł „Małżeństwo jest boskie”. Ale nie lubię używać nadmiarowych słów. Dlatego stanęło na tym, że małżeństwo jest. I kropka. Tyle wystarczy.
Ten wpis będzie o grzechu. Grzechu, który dręczy każdego z nas (zakładam, że Maryja tego nie przeczyta) i próbuje popsuć nam plany na świętość. A konkretnie o tym, jak się go pozbyć. Sposób jest bardzo prosty i aż chce się powiedzieć, że „szatan nie chce o nim słyszeć”.
Pytanie, o którym chcę Ci dzisiaj powiedzieć, chodzi za mną około jedenastu lat. Od kiedy się poważnie nawróciłem i zacząłem czytać Pismo Święte dlatego, że chciałem, świadomie. I tak, jak już kiedyś prosiłem Was o pomoc w zrozumieniu trudnego fragmentu Księgi Sędziów, tak dzisiaj poproszę Cię o pomoc w zrozumieniu Ewangelii.
Gdy piszę wstęp do tego wpisu, siedzę w ciemnym pokoju i, oprócz monitora, jedynie księżyc świeci mi przez okno. Po prostu świeci. Nie ma żadnej srebrnej smugi, która wkrada mi się przez firanki ani złotawego odbicia światła dnia rozświetlającego mroki nocy. I myślę, że bardzo dobrze, że ten księżyc po prostu świeci. Bo jestem mężczyzną.