Podchodząc do przypowieści o miłosiernym Samarytaninie, często zaczynamy od końca – od zdania „Idź, ty czyń podobnie”. Pewnie nawet nieświadomie. Myśląc w tej perspektywie, w następnym kroku poszukujemy kogoś, na wzór kogo możemy czynić i trafiamy na Samarytanina, który wybija się na tle dwóch innych wędrowców przechodzących obok pobitego. A jakby tam popatrzeć na tę przypowieść z punktu widzenia pierwszego zdania? Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa…
Paręnaście lat temu pojawiły się u nas projekty unijne i międzynarodowe korporacje, a wraz z nim projekty przemysłowe zakrojone na wielką skalę. Przyjeżdżający na odbiór takiego projektu zagraniczni urzędnicy lub dyrektorzy często dziwili się, że manager prezentujący projekt zrealizowany w 95% mówi o tym ze wstydem. Nie wiedzieli, że przez lata komunizmu staliśmy się mistrzami w opisywaniu wirtualnych wyników i efektów, dzięki czemu każdy plan…
Bóg to od Chrześcijan wymaga. Jako wierzący, musimy rezygnować z wielu fajnych rzeczy w życiu, bo wymagają od nas tego przykazania. Jako członkowie Kościoła, musimy co niedziela wyjmować portfele na Mszy pomiędzy Liturgią Słowa a Liturgią Eucharystyczną. No przerąbane – tyle tracimy. Ale zastanawiałeś się kiedyś, co naprawdę Mu oddajesz?
Pewnie każdy czasem śpiewał „Pan jest pasterzem moim, niczego mi nie braknie” – czy to w ramach psalmu, pieśni granej na organach, czy przy gitarze. Ogólnie fajna jest wizja, że mamy Pasterza, dzięki któremu możemy spokojnie jeść trawę i jesteśmy bezpieczni. Ale gdy z takim nastawieniem wgłębiłem się w dzisiejszą Ewangelię, poczułem pewien niepokój. Taki, że aż musiałem zaglądnąć do Słownika Języka Polskiego. I okazało się, że moje przeczucie jest…
W czytaniach z Ewangelii, które słyszymy w Niedzielę Palmową, przewija się mnóstwo osób: od tych wymienionych z imienia do takich, wspomnianych tylko jako „tłum”. Z tego mnóstwa wybrałem dzisiaj trójkę (szczerze: nie tylko z Jerozolimy, ale taki tytuł brzmi bardziej efektownie), od której możemy nauczyć się dużo o świętości.
Trąby. Kataklizmy. Wielkie znaki. Zwykle z Apokalipsą kojarzą nam się tego typu rzeczy. A mi się bardzo podoba myśl, o której Miłosz pisał – że może w ogóle jej nie zauważymy.